Rozprzestrzenianie się konopi w świecie na przestrzeni wieków

Obecnie konopie są znane na całym świecie.

Produkty codziennego użytku, kosmetyki, maści, olejki CBD i susz konopny pozyskiwane z siewnych konopi znajdziemy na każdym kontynencie. Dziś przyjrzymy się bliżej historii konopi i zwiedzimy z nią cały świat.

Wyruszasz z nami w tę podróż? Cofnijmy się aż do Neolitu…

Azja

Historia konopi sięga już epoki neolitycznej i ma swój początek we wschodniej
i centralnej Azji, gdzie konopia siewna jest gatunkiem rodzimym. Najstarsze dowody spożywania konopi znajdziemy na wyspach japońskich, a konkretnie na znajdującej się w pewnej odległości od głównego archipelagu wyspie Oki. Wiek znalezionych tam pestek konopi jest oceniany na 8 tys. lat. Co się tyczy kontynentu, to ślady na terenie dzisiejszych Chin sięgają 5 tys. lat wstecz. Z kolei w Korei pierwsze ślady używania konopi sięgają 3 tys. lat p.n.e. Jednakże wszystko to są źródła archeologiczne, w przypadku historii właściwej, czyli tej pisanej, to pierwsze wzmianki o konopi sięgają roku 2727 p.n.e. Świadczą, że konopia medyczna miała być wykorzystywana jako lekarstwo przez jednego
z chińskich cesarzy.

Z dalekowschodniej Azji konopia sukcesywnie rozprzestrzeniała się na resztę kontynentu azjatyckiego. Do dzisiaj uczeni dyskutują czy wspomniana w świętych dla Hindusów Wedach „Soma’’ to tak naprawdę Konopia Indyjska. Związki między Indiami a historią konopi są nad wyraz oczywiste, zważywszy na to że słowo „Ganaja” pojawia się w będącym językiem starożytnych Indii Sanskrycie.

Bliski Wschód

W starożytności konopie pojawiają się również na Bliskim Wschodzie. Ze względu na swoje właściwości psychoaktywne, konopie były tam nieodłącznym elementem ceremonii religijnych Asyryjczyków. Poza mieszkańcami dzisiejszej Syrii
i północnej Mezopotamii, konopie były znane ludom Scytii (dzisiejszy Kazachstan), Tracji (dzisiejsza Bułgaria), Dacji (dzisiejszej Rumunia). Szczególnie istotni są tutaj Scytowie, którzy byli nomadami. To prawdopodobnie Scytowie byli tymi, którzy przedstawili konopie zamieszkującym Europę Germanom. Jedno z plemion Germańskich, mianowicie Saksonii zajęło później znaczny obszar Wysp Brytyjskich. Zapiski potwierdzające używanie marihuany znajdziemy w tekstach Herodota, którego często określa się ojcem nauki historii.

Prawdziwą popularność konopi przynieśli dopiero Arabowie, w 1230 roku konopie zostały zaprezentowane irackiemu Kalifowi Al-Mustansir Bi’llah’owi. Do Iraku przywieźli ją wywodzący się z Półwyspu Arabskiego bahrańscy możni. W tym samym stuleciu, za pośrednictwem arabskich kupców, haszysz trafił do Egiptu.
To właśnie w Egipcie po raz pierwszy opisano szczególny rodzaj konopi nazywany przez Egipcjan Konopią Indyjską.

To właśnie żyjący w XI wieku arabski uczony al-Mayusi był tym, który podobnie jak dzisiejsi lekarze zalecał stosowanie konopi w przypadku epilepsji.

W średniowiecznej Europie konopie były znajdowane m.in. na łodziach wikingów. Jednakże zarówno w świecie arabskim, tak i w Europie, konopie nie były palone, lecz spożywana jedynie doustnie.

Europa

Pierwsze ilustracje konopi w Europie pochodzą z kart „Godzinek Anny Bretońskiej”, czyli ilustrowanego rękopisu sporządzonego dla tytułowej królowej Francji. Znajdziemy w nim ilustracje przedstawiające męska i żeńska roślinę. Jednakże w samej Francji konopie nie były popularne dopóki wojska Napoleona nie przywiozły ich z Egiptu w 1799 roku. Jako że data ta przypada na wiek oświecenia, również wtedy zaczęto nad Lorą prowadzić badania nad przeciwbólowymi i uspokajającymi właściwościami konopi.

Obecnie historycy nie dysponują odpowiednimi danymi czy artefaktami, pozwalającymi prześledzić historię rozprzestrzeniania się konopi na kontynencie afrykańskim. Są jednak pewne przesłanki, które to potwierdzają, jak np. odkryte w Etiopii rurki zawierające konopie. Dowodzą one, że konopie mogły być palone w Afryce już około roku 1300! Kiedy Europejczycy w połowie XVII wieku zaczęli osiedlać się na tych terenach, okazało się że konopie były już tam dobrze znane. Następnie, w XIX wieku, ożywiony handel europejsko-afrykański sprawił, że konopie przeniosły się z południowych i wschodnich regionów kontynentu również na zachód Afryki, do Zatoki Kongijskiej.

Ameryka

Wraz z końcem rekonkwisty w 1492 roku, wielu hiszpańskich rycerzy, żołnierzy
i najemników znalazło się w niekorzystnym dla siebie położeniu, gdyż po pokonaniu ostatniego arabskiego państwa na Półwyspie Iberyjskim, wielu z nich zostało pozbawionych cennego źródła dochodu. Na szczęście dla nich (i na nieszczęście dla rodowitych mieszkańców Ameryki), zbawienie przyszło w osobie Krzysztofa Kolumba, który to jeszcze tego samego roku odkrył Amerykę. Ten niesamowity zbieg okoliczności sprawił, że wojownicy z Półwyspu Iberyjskiego
w mig znaleźli sobie nowe zajęcie. Wraz z podbojem Ameryki Południowej przez hiszpańskich konkwistadorów, konopie pojawiły się również w nowym świecie.
W tym przypadku były one wykorzystywane jedynie w celach praktycznych, czyli do produkcji lin i ubrań. Jako środek psychoaktywny konopie były wykorzystywane tam znacznie później. Prekursorami w tej sprawie były społeczności brazylijsko-afrykańskie, które to wykorzystywały konopie
w ceremoniach religijnych.

Podobnie jak w przypadku Ameryki Południowej, również w przypadku Ameryki Północnej, konopie przypłynęły do nowego świata wraz z kolonistami. Dowodem tego jest amerykańska konstytucja spisana na papierze z konopi. W tym wypadku uprawą konopi zajmowali się głównie Brytyjczycy, którzy to widzieli
w niej dość lukratywny interes. Wielka Brytania inwestowała w przemysł konopny na szeroką skalę. Patronem uprawy konopi na wyspach była sama rodzina królewska, która to za sprawą słynnego Henryka VIII nakazała swoim poddanym uprawę tejże rośliny.

Anglia (późniejsze Imperium Brytyjskie) miała kluczową rolę dla rozpowszechnienia się konopi Indyjskiej na świecie. Państwo, w którym swego czasu mieszkało 20% całej światowej populacji i rozpościerało się na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, było ostatnim przystankiem w podróży konopi do najdalszych zakątków świata.

Tym sposobem roślina, która swoje korzenie miała w dzisiejszej Mongolii
i południowej Syberii, rozprzestrzeniła się na cały świat.